گزارش «فرهیختگان» از برنامه فدراسیون برای سودآوری از واگذاری حق پخش اینترنتی
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، «حق پخش اینترنتی» شاید بحث جذابی برای هواداران فوتبال نباشد و چندان از آن اطلاع خاصی نداشته باشند. پیش از این بارها درباره حق پخشی که صداوسیما موظف است به فوتبال پرداخت کند، نوشته‌ایم، اما آنچه تصمیم داریم درباره‌اش بنویسیم مربوط به صداوسیما نیست بلکه بخشی است که احتمالا زور فدراسیون به آن می‌رسد و به نهادهایی تعلق دارد که قدرت کمتری نسبت به صداوسیما دارند. برای درک اصل موضوع کافی است جمله بعدی را بخوانید؛ «فدراسیون فوتبال به دنبال طرحی است که هیچ سایت، پیج اینستاگرام، کانال تلگرامی و توئیتری اجازه بازنشر ویدئوی گل‌های ملی و لیگ را بدون پرداخت پول نداشته باشد.» این خلاصه‌ای از حق پخش اینترنتی است، انتشار آگهی فروش محتوای اینترنتی بازی‌های ملی در سایت فدراسیون توجه بسیاری از خبرگزاری‌ها را به خود جلب کرد. ظاهرا محتوای فوتبال، فوتسال و فوتبال ملی از نظر فدراسیون قابلیت فروش دارد و می‌تواند کمک مالی خوبی به فدراسیونی باشد که علاوه‌بر تبلیغات دور زمین، جریمه‌ها، پاداش حضور در جام‌جهانی و مطالبات از فیفا به وزارت ورزش هم پاتک می‌زند و کمک‌های مالی خوبی دریافت می‌کند.
ماجرای فروش محتوای اینترنتی بازی‌های فوتبال، اما مربوط به همین چند وقت پیش نیست، پیش از این نیز فدراسیون فوتبال بدون سروصدا، محتوای بازی‌های لیگ را به یک شرکت کم‌اعتبار به مدیریت یکی از خبرنگاران پیشین صداوسیما واگذار کرده بود. شرکتی که مشخص نبود در کدام مزایده شرکت کرده که موفق شده این امتیاز ویژه را به دست بیاورد.
12 میلیارد برای لیگ
شرکت مذکور که مدیرعاملش یک‌بار به یکی از نزدیکانش گفته بود حق پخش اینترنتی را به مبلغ 12 میلیارد تومان خریداری کرده، در نخستین اقدام به تمام سایت‌های مالتی‌مدیا و برخی خبرگزاری‌ها نامه‌ای فکس کرد و از آنها خواست بدون اجازه این شرکت، از انتشار این محتواها اجتناب کنند. نامه‌ای که موردتوجه قرار نگرفت و ویدئوها آزادانه بازنشر شد. گفته می‌شود گران‌فروشی مدیرعامل شرکت مذکور هم البته بی‌تاثیر نبوده، به‌گونه‌ای که شنیده می‌شود وی می‌خواست بازی‌های فوتبال و فوتسال زنان را به یکی از درخواست‌کننده‌ها برای ساخت برنامه‌ای با این محتوا، حدود یک میلیارد و 500 میلیون تومان بفروشد!
قانون چه می‌گوید؟
در بند ۲۳ قانون حقوق مولفان صریحا آمده است که هرکس تمام یا قسمتی از اثر دیگری را که مورد حمایت این قانون است به نام خود یا پدیدآورنده بدون اجازه او یا عامدا به شخص دیگری غیر از پدیدآورنده، نشر، پخش یا عرضه کند به حبس تادیبی از 6 ماه تا سه سال محکوم خواهد شد. همین موضوع هم باعث شد صداوسیما یکی از سایت‌های پرمخاطب ورزشی را مورد هدف قرار بدهد و از آنها شکایت کند، زیرا سایت مذکور، برنامه‌های تولیدی صداوسیما را بازنشر و از آنها درآمدزایی می‌کرد. حال اینکه چه کسی باید از صداوسیما بابت عدم پرداخت حق پخش شکایت کند، مثنوی هفتاد من است، اما شنیده‌ایم این سازمان از یک رسانه ویدئویی هم که جایگزین یوتیوب شده بود به همین بهانه شکایت کرد، اما موفق نشد.
سکوت درودگر
این‌بار اما عزم فدراسیون فوتبال برای دستیابی به پول حاصل از «ویو» بالاست. هرچند مشخص نیست مبالغ حاصل از فروش حق پخش اینترنتی بازی‌های لیگ چه سرنوشتی پیدا کرده، اما بدون‌شک مهدی تاج در آینده پاسخگوی آنها خواهد بود. برای پیگیری این موضوع با صادق درودگر، مسئول کمیته بازاریابی فدراسیون هم تماس گرفتیم، اما او اعلام کرد پیش از مزایده هیچ صحبتی در این‌باره نمی‌کند. از درودگر پرسیدیم چرا توضیحی پیرامون شکست این پروژه در بازی‌های لیگ نمی‌دهد که او عنوان کرد «بعدا» پاسخگو خواهد بود.
خارجی‌ها هم می‌آیند
براساس قانون فیفا کلیه محتویات فوتبال و درباره فوتبال اعم از برنامه‌ها، تاک‌شوها، پخش کلیپ و... که در آن از صحنه‌های بازی فوتبال استفاده می‌شود باید از فدراسیون همان کشور مجوز داشته باشند. فدراسیون فوتبال هم براساس همین قانون به دنبال واگذاری طرح مذکور است و به گفته مازیار ناظمی، مدیر روابط‌عمومی وزارت ورزش و جوانان، «فدراسیون فوتبال با شرکت‌های خارجی هم وارد مذاکره شده است.» در این‌باره شنیده‌ایم زوج فتاحی– درودگر پیگیر واگذاری حق پخش اینترنتی هستند. احتمالا این طرح سود خوبی نصیب فدراسیون خواهد کرد. البته نه آنقدر که واقعا مستقل شود و دیگر نیاز به کمک مالی دولت نداشته باشد!
مطالب پیشنهادی
